In Stein vindt Oud Gastel een serieuze concurrent voor dit triathlonweekend. Gelukkig blijkt dat er meer dan genoeg ruimte is voor twee grote wedstrijden in één weekend. Sterker nog, op de hoofdafstand, de 1/3 triathlon (1,3-60-14) staan zaterdag meer mensen aan de start dan vorig jaar, toen Stein niet doorging. Chapeau!
(Voor de Stein-lezers van dit blog: in Oud Gastel is het 18C en droog. Stein lijkt dit jaar qua omstandigheden meer op de Elfstedentocht van 1968 als ik verslagen lees: noodweer, onderkoeling en valpartijen. Tip: volgend jaar Oud Gastel;)
Winderig is het wel in de Gastelse polder. Kracht vijf als basis met windstoten richting de 80km/uur. Tijdens het infietsen voel ik dat mijn Fast Forward-dichte wiel lekker zeilt in deze omstandigheden. Het voorwiel, een Fast Forward driespaakswiel, krijgt met de zijwind flinke klappen te verwerken, maar levert voor mijn gevoel toch voordeel op. Met die combi start ik dus.
Daarvoor moet er wel eerst gezwommen worden. Traditiegetrouw wil ik als eerste in het water liggen. Plaatselijk favoriet Rob Musters is mij bijna voor. Hij is de trap al bijna af en staat op het punt zich te water te laten wanneer ik met een grote plons vanaf de kade de Roosendaalse Vliet inspring. Op het nippertje lig ik er dan toch als eerste in.
Bijzonder is dat ik Rob sinds een jaar begeleid. Hij is een serieuze concurrent geworden en ik ben benieuwd waar hij vandaag toe in staat is. Hij kan Oud Gastel te winnen, dat staat voor mij als een paal boven water. Maar dan moet hij wel met de concurrentie afrekenen. Meervoudig Nederlands kampioen Chris Brands, Richard de Groot, fietsbeest Wardie van Wouw en good-old Paul Verkleij dingen ook mee naar het podium.
Na de start vormt zich een kopgroepje met vooraan Rob en Richard. Na 200 meter moet ik ze laten gaan en kom op kop de liggen van de achtervolgende groep. Bij het keerpunt, na 650 meter, zie ik dat het gaatje een meter of dertig is. Ik had er liever bijgezeten, maar geen reden tot zorg. Achter me zie ik een flinke groep liggen. Met de smalle trap de Vliet uit in het vooruitzicht blijf ik voorin de groep liggen en stap na 19 minuten als zesde uit het water. Rob en Richard liggen een minuut voor.
Mijn eerste wissel is (na twee wedstrijden waarin-ie minder liep) bijna weer als vanouds en als derde zit ik op de fiets. De benen voelen meteen goed en ik geef gas om direct druk te zetten op de mannen voor me. Vlak achter mij blijkt Chris uit het water te zijn gekomen. Na vijf kilometer sluit hij aan en geeft op het stuk voor de wind gas. Voor de wind boven de 350 Watt betekent boven de 50 km/u. Dat schiet op. Ook met zijwind blijven we tussen de 40 en 45/uur rijden. Bij de mannen voor ons gaat het minder hard: we lopen per kilometer een seconde of zes in. Na de eerste (van 4 rondes van 15 kilometer) halen we Richard de Groot bij. Begin ronde drie is het gat met Rob Musters gedicht. 'Rijden!' schreeuw ik 'm toe wanneer ik hem passeer. Chris rijdt gruwelijk hard op dit stuk. Mijn wattagegegevens gaan richting de 400 Watt en ik sta op breken. Op hangen en wurgen kan ik hem op twintig meter houden, hopend op een zwak moment. Na twee rondes staat het overall gemiddelde op 40.9.
Dat zwakke moment komt er dus niet. Integendeel. Op het stuk tegenwind in ronde drie geeft Chris er nog een flinke snok aan en forceert een gat. Rob en Richard zijn inmiddels niet meer te zien. Alhoewel Chris twee kilometer verder wordt gehinderd door de tijdwagen krijg ik het gaatje niet meer dicht. Ik berust in zijn fietssuprematie en zoek mijn eigen tempo. Ondertussen check ik mijn loopbenen. Die zijn ok, denk ik te kunnen voelen. Echt zeker weet ik het pas wanneer ik de loopschoenen zal aanhebben.
De laatste ronde is een zware. Ik vind weer een ritme, maar de wattages zijn nu rond de 300 in plaats van er constant dik boven. Met een gemiddelde van 40.3 kan ik de Dean in het parc fermé stallen, op 55 seconden van Chris. Die is dus gewoon vrolijk zijn wattages blijven trappen de laatste anderhalve ronde.
Mijn loopbenen blijken niet goed, maar super. Ik loop als de spreekwoordelijke kievit over het Gastelse heen-en-weer parcours. Na een kilometer of drie is het gat op Chris dicht en besef ik dat ik vandaag voor de zesde keer deze wedstrijd mag winnen. Ik besef dat dat heel bijzonder is. Zonder dat ik het verwacht word ik overspoeld door een golf van emotie. Normaal bid ik veel tijdens een wedstrijd. Vandaag is het danken voor alles wat ik heb gekregen. Samen met Mijn Coach loop ik de laatste 11 kilometers. Simpelweg hard lopen, genieten en contact maken. Met volle teugen geniet ik van de energie die ik mag uitdelen en ontvangen van de andere deelnemers en de supporters.
Chris Brands finisht als tweede, met een hele snelle, maar niet de snelste, fietstijd. Die is voor Wardie van Wouw. Hij ligt tot in de slotkilometers op de derde plaats maar krijgt last van kramp, zodat Richard de Groot, met een heel scherpe looptijd, hem nog net van het podium kan stoten. Trots ben ik op Rob, die zich helemaal geeft en uiteindelijk als vijfde finisht. Hij heeft gestreden voor wat hij waard is en dat is het maximale wat je kunt doen.
Het is weer een bijzondere dag geworden in Oud Gastel. In BN De Stem staat een mooi verslag:
http://www.bndestem.nl/sport/sportbrabant/11280202/Wind-blaast-Musters-van-podium.ece#
Uitslag 1/3 triathlon Oud Gastel, zaterdag 23 juni 2012
1. Bert Flier - 2:40:07
2. Chris Brands - 2:43:44
3. Richard de Groot - 2:45:44
4. Wardie van Wouw - 2:46:03
5. Rob Musters - 2:46:11
