Ik ben benieuwd hoe ik me verhoud tot jonkies Gerbert van de Biggelaar en Sven Strijk. Sowieso weet ik na het zwemmen tijd goed te maken te hebben, want beiden zwemmen sneller dan ik. Direct na het startschot geven Gerbert en Sven gas, en slaan een gat. Lars van der Eerden pakt ook voorsprong. Ik ben blij de voeten te kunnen houden van het groepje met onder andere Carlo van den Bergh en Rob Musters.
Ik overleef de start en kan mee op de voeten van Rob Musters. Bij het keerpunt, na 650 meter, zie ik dat Sven en Gerbert flink los zijn. Hmm, dat betekent werk voor zo meteen. Achter hen ligt Lars, en dan komt mijn groepje. Carlo zwemt op de terugweg het gat dicht op Lars, en als zevende, op een minuut van Gerbert en Sven, komt ons groepje uit het water. Na een snelle wissel zit ik als vijfde op de fiets, net achter Rob en Carlo. Lars zit vlak achter mij. Na een paar kilometer heeft Rob moeten lossen en rijden Carlo, Lars en ik in de achtervolging op Sven en Gerbert. 't Is 60 kilometer, het gat is een dikke minuut, en alles is nog mogelijk.
Iets na halverwege de eerste ronde, na een kilometer of 12, neem ik de leiding over van Carlo. Ik voer het tempo wat op om te kijken of we dichter kunnen komen. De benen voelen goed, en op het stuk voor de wind gaat het tegen de 50 per uur. Wanneer ik achterom kijk, zie ik dat alleen Lars nog rijden op een meter of 20. Carlo is in geen velden of wegen te bekennen. Na de wedstrijd begrijp ik dat hij een stop & go heeft gehad omdat hij te dicht op zijn voorganger zou hebben gereden. Ik kan me dat niet voorstellen, want Carlo heeft de morele integriteit van wat het kind van Moeder Teresa en Mahatma Ghandi zou hebben.
Bij de doorkomst in Oud Gastel na 20 kilometer is onze achterstand 1 min 25. Dat is nog steeds te overzien, maar wel groter dan een half uur geleden. Conclusie: die gasten op kop rijden door. Wanneer ik achterom kijk, zie ik in de verte het silhouet van Cees Colijn. Deze nummer drie van het NK halve triathlon van dit jaar is op achterstand uit de Vliet gekropen en is bezig zijn achterstand goed te maken.
Na dertig kilometer sluit hij aan, samen met Carlo. Cees hangt even achterin het groepje om op adem te komen, schat onze krachten in, en demarreert. Hij wil blijkbaar alleen naar de kop toe. Omdat ik ook aspiraties heb, geef ik vol gas om mee te gaan. Dat lukt, zij het op hangen en wurgen. Lars en Carlo zitten er ook niet al te fris meer bij.
Cees blijft na elke bocht vol optrekken, maar kan uiteindelijk niet wegkomen. Dat is het goede nieuws. Het minder goede nieuws is dat Sven en Gerbert stoïcijns zijn blijven doorrijden op kop van de wedstrijd en na 40 kilometer bijna 2 minuten voorsprong bij elkaar gesprokkeld hebben. Dat is minder, want dit gat is erg listig. Ik besef dat de derde ronde zal bepalen of ik nog een kans op de overwinning kan maken. Dertig seconden eraf betekent een gat van 400 meter, 30 seconden erbij een gat van bijna 800 meter.
Na een aanvalletje of vier geeft Cees het roer over aan mij. Mijn hoofd wil wel harder, maar m'n benen kunnen niet. Het tempo gaat flink onderuit. Vijf kilometer later herpak ik me enigszins, maar dan is de schade al geleden: Sven en Gerbert hebben 20 seconden extra gepakt. Cees, inmiddels weer uitgerust, perst er op het lange rechte stuk voor de wind nog maar eens eens demarrage uit, en rijdt langzaam weg. Lars, Carlo en ik kunnen niets anders doen dan op een constant tempo het gat zo beperkt mogelijk houden. Als derde, op 2 min 30 achterstand op Sven en Gerbert, en 10 seconden achter Cees, wissel ik.
Tijdens het fietsen voelde ik al dat ik vandaag meer loop- dan fietsbenen heb, en dat wordt bevestigd in de eerste kilometer. Cees haal ik snel bij, Lars kan bij me aanklampen. Ik roep naar Cees dat hij mee moet gaan. Met z'n drieën heb je meer competitie, en een grotere kans het gat te dichten dan alleen. Helaas kan Cees niet mee, en Lars moet er ook af na twee kilometer.
Ik loop een strak tempo van 3.25/km, en hoop dat voorin de mannen geleden hebben van het fietsen. Op het keerpunt, na 3,5 km, zie ik dat Gerbert en Sven nog bij elkaar zitten. Ze zien er allebei nog redelijk fris uit. Deze twee bijhalen gaat moeilijk worden, maar je weet nooit, op een 14 kilometer.
Via een lekker vlak schema zet ik een sub-48er op de klokken voor de 14 km. Dat is snel genoeg voor de beste looptijd van de dag, maar dik onvoldoende om Sven en Gerbert te bedreigen. Sven wint uiteindelijk, na drie sterke onderdelen, voor Gerbert. Klasse, zeker als je weet dat Sven eerstejaars senior is. Volgend jaar kom ik graag op herhaling, want ook dan zal Oud Gastel een 1/3 triathlon organiseren.
Maar eerst, over drie weken, de Beach Challenge in Kijkduin. Dat is offroad in de zee, over het strand en door de duinen. Zwaar en mooi.
Uitslag 1/3 triathlon Oud Gastel, 27 juni 2009
1. Sven Strijk 2:35:17
2. Gerbert v/d Biggelaar 2:35:32
3. Bert Flier 2:37:02
