Eén keer eerder startte ik in Huizen. Tweede werd ik toen, achter Machiel Ittman. Het jaar ben ik vergeten. Wel herinner ik me een zwempartij in het Gooimeer, fietsen in de winderige Flevopolder, een looprondje door woonwijken en de finish in het winkelcentrum.
Door files kom ik pas een uur voor de start aan, waardoor ik weinig tijd heb voor een goede warming-up. Dat krijg je als je de ochtend voor de wedstrijd nog al je spullen in orde moet maken. Ervaring te over, en dan nog in tijdsproblemen komen.
Ik gebruik m'n ervaring om tijdwinst te boeken bij het inschrijven, nummer opspelden, en het inrichten van m'n plekje voor de wissels. Uiteindelijk heb ik zelfs nog tijd om een kwartiertje in te fietsen en tien minuten in te zwemmen.
Bij het inzwemmen zie ik dat je de eerste 100 meter kunt lopen vanaf het strandje waarvanaf we starten. Mits je je benen 50cm uit het water kunt tillen. Ik kan dat redelijk, maar de expert in deze bezigheid is Sjoerd Veltman. Die staat hier ook aan de start. Ik heb hem wel eens in een woeilige branding over metershoge golven zien springen. Echt waar. Dit is een uitgelezen start voor hem.
Na het startschot probeer ik lopend door het diepere stuk te komen dat op twintig meter na de startlijn ligt. Tevergeefs: ik krijg m'n benen niet hoog genoeg en moet zwemmen. Sjoerd heeft geen enkel probleem. Hij heeft decimeters over en sprint als een steltloper door de geul. Daarna wordt het weer wat ondieper, en hij kan daarna nog op volle snelheid een heel stuk doorlopen. Hij pakt twintig meter voorsprong, en is weg.
Ik nestel me in de voeten van het achtervolgende groepje en neem de tijd in m'n ritme te komen. Wanneer na 250 m Martijn Boot versnelt om het gaatje naar Sjoerd dicht te zwemmen, zit ik te ver achterin het groepje om mee te glijden. Ik schuif binnendoor op, en neem als vijfde het eerste keerpunt. Op de terugweg naar het strandje ga ik steeds meer ontspannen zwemmen, en ik merk dat ik me ga irriteren aan de zigzagkoers die de man voor me zwemt. Ik ga binnendoor, en neem de leiding van het groepje.
Bij het keerpunt halverwege, waar je weer even kan lopen, geef ik gas en kom los van het groepje. Sjoerd en Martijn liggen een meter of twintig voor me, en gelukkig zwemmen ze niet verder weg van me. Ik verbaas me daarover, want m'n zwemconditie is niet echt top. Ik zwem sinds kort in een nieuw wetsuit: ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat me dat flink wat winst oplevert. Tip: test een een 2XU wetsuit.
De tweede ronde verandert er niet zoveel, en ik kom uiteindelijk als vierde uit het water: een paar man uit het achtervolgende groepje schuiven in de laatste tweehonderd meter weer langszij. Daardoor kan ik even wat ontspannen en me voorbereiden op een snelle wissel. Die gaat fantastisch, en de twintig seconden achterstand op Sjoerd en Martijn heb ik zo goed als dicht na de wissel.
Op de Gooimeerdijk test ik even het tempo dat Sjoerd, en later Martijn, rijden en ik merk dat ik over heb. Ik neem de kop, rijd m'n eigen tempo, en rijd langzaam weg. Dat is erg prettig, maar ik merk dat ik niet de benen heb om echt een groot gat te rijden. Wanneer ik vijf kilometer verder achterom kijk, zie ik Martijn hard naar me toe komen. Hij haalt me bij, en neemt de kop. Hij rijdt strak door, en ik nestel me in tweede positie. Achter ons is inmiddels niets meer te zien. Ik neem ook een paar lange stukken kopwerk voor m'n rekening - ook al fietsen we op een meter of vijftien van elkaar en hebben we geen windvoordeel, toch is het een stuk lekkerder als tweede te fietsen. Dat scheelt de mentale druk om het tempo te blijven maken.
Gezamenlijk rijden we het parc fermée binnen, op weg naar het looponderdeel. Guido Kwakkel is de derde die wisselt, op een minuutje. Hij haalt uiteindelijk Martijn Boot nog bij, en finisht als tweede. Ik loop lekker en onderhoud een strak tempo. Aan de finish heb ik uiteindelijk ruim drie minuten voorsprong. Dat betekent de eerste overwinning van dit seizoen, en ook dat ik Huizen kan bijschrijven in het rijtje zaterdagtriathlons dat ik heb mogen winnen.
Tot slot nog een respectabel feit: ik ben in Huizen niet de snelste. Dat is John Aalbers, die in 1:53:45 het NK veteranen wint. Die wedstrijd startte een uur eerder dan de seniorenwedstrijd, en het ging daar snoeihard. Na afloop informeren een paar veteranen naar mijn bouwjaar. Dat is 1972. Nog drie jaar, en dan treed ook ik toe tot het veteranenlegioen. Time flies.
Uitslag Huizen - 13 juni 2009
1. Bert Flier 1:54:35
2. Guido Kwakkel 1:58:17
3. Martijn Boot 1:59:05
