Het afgelopen half jaar is het stil geweest op m’n website. Na de val op 4 augustus, waarbij ik 5 breuken, een hoop kneuzingen en veel pijn heb opgelopen, heb ik me vooral gefocust op het revalidatieproces. Dat heeft veel tijd en energie gekost. Om een lang verhaal kort te maken: de boel zit weer aan elkaar, er is veel gewikt en geweegd om de schouder te opereren, maar uiteindelijk zijn de artsen ervan af gebleven, en kan ik weer bijna alles voluit doen. IJs en weder dienende hoop ik in mei weer wedstrijdfit te zijn. Daar ben ik blij mee en dankbaar voor.
M’n laatste wedstrijd dateert van juli 2008, en inmiddels ben ik dus zover dat ik mezelf durg te testen in een loopwedstrijdje. Altijd goed om te weten waar je staat, en geen betere training dan een wedstrijd. Vooral de eerste wedstrijd na een competitieloze periode kan hard aankomen, weet ik uit ervaring, maar 't kan ook meevallen. Soms.
Oorspronkelijk stond de 10 km van Hoornaar op de agenda. Twee weken geleden, tijdens de Zesdaagse van Rotterdam, loop ik echter Wim Nieuwkerk tegen het magere lijf. Omdat het al een tijd geleden is dat we samen getraind hebben, spreken we af zaterdag 17 januari een lekker dagje te maken. Dat lekkere dagje bestaat uit twee uur mountainbiken, op en rond het ATB-parcours van Westenschouwen, daarna een pauze, en dan de Westhoveloop in Domburg. Ik had ook nooit van die wedstrijd gehoord; 't is een lokaal, eenvoudig maar goed georganiseerd loopje in Zeeland met vooral locals aan de start. Ook interessant: bijna niks is verhard aan het parcours, het loopt op en af, en er stond flink wat wind. Oud-Hollandsche ingredienten voor een uurtje rammen.
Het mountainbiken was nat en winderig maar wel een nuttige training, en na een hete chocomel-break staan we uiteindelijk keurig op tijd aan de start in Domburg. Goed opgewarmd natuurlijk, want samen met Miquel van Tongeren lopen we een kilometer of vijf in. Zowaar breekt net voor de start de zon door, en dat terwijl we ’s ochtends nog in de regen reden op de mountainbike en het weerbericht de voorspellingen precies andersom afgaf. Waar stond het KNMI ook alweer voor? Koninklijk Nederlands Misleidend Instituut?
De eerste kilometer is over het strand, niet mijn favoriete ondergrond. Wim loopt direct al vijfig meter weg van het veld, en ik kan slechts op hangen en wurgen aanhaken bij het achtervolgend groepje. Daarin loopt ook Miquel van Tongeren, en ik besluit te kijken of ik meekan met hem. Nu is het handig om te weten dat Miquel en ik elkaar al ruim tien jaar kennen. Ook handig om te weten dat we voorafgaand aan de wedstrijd elkaar het beste gunnen, maar als het even kan, elkaar eraf proberen te lopen.
Met deze achtergrondinformatie, zal duidelijk zijn dat ik er veel aan doe mijn karretje bij Miquel aan te haken. De eerste drie kilometer kan ik niets anders dan volgen. Na het strand en een duinopgang rolt het parcours over de duinen. Bergop heb ik veel moeite te volgen. Ik ben dan ook de zwaarste van het groepje. De afdalingen gebruik ik om de gaatjes weer te dichten door mezelf (vrij ongecontroleerd en lomp) naar beneden te laten vallen.
Na de duinpassage draaien we een lange weg in het bosgebied achter de duinen op. Ik kom beter in een ritme, en kan op een gegeven moment zelfs overnemen van Miquel. We lopen dan op plaats 6 en 7 – het groepje waar we in het begin mee liepen, is inmiddels uit elkaar gespat. Dit tot mijn grote spijt, want ik vind het niet prettig dat ik mijn karretje niet kan aanhaken. Ik heb er gewoon de kracht niet voor. Ik voel wel dat de potentie om meer van voren te lopen er is, maar daarvoor heb ik nog wat tijd, en vooral, een flink aantal scherpe trainingen nodig. Ik draai het naar het positieve: zonder dit wedstrijdje had ik gedacht al weer aardig onderweg te zijn, nu tijdens de wedstrijd weet ik precies wat er nog een schort. Dat heb je af en toe nodig, zeker na een periode van inactiviteit.
Halverwege de wedstrijd, op een slingerend, irritant bospaadje, voel ik dat ik tegen m’n grens zit. M'n lichaam en geest doen een spelletje: wie geeft het eerst op? Even later moet ik Miquel en Kevin de Pagter, die is teruggevallen uit de top-5, laten lopen. Ik val een meter of honderd terug, hervind enigszins m’n ritme, en merk dan gelukkig dat de mannen voor me niet verder uitlopen. Dat geldt overigens niet voor de top-3, de heer Wim Nieuwkerk, en een Belgische tweeling. Tijdens de tweede passage door de duinen zie ik ze in de verte lopen, en het staat me niet aan hoe groot dat gat is. Ik schat een minuut of drie.
Wat me ook niet aanstaat, is hoe m’n benen aanvoelen. Ik heb het gevoel met elastieken spieren te lopen. Ik ben gewend om laat in de wedstrijd nog over te hebben en op een tweede, derde, of desnoods vierde adem nog flink wat goed te maken, maar zover ben ik nog lang niet. Ik accepteer het maar, en prent me in dat ik nu met een heel nuttige training bezig ben.
In het laatste kwartier doe ik toch nog extra vertrouwen op: Kevin de Pagter valt terug, en daar kan ik hard overheen. Dat voelt erg prettig. Miquel blijkt het ook zwaar te hebben, en ik merk dat ik meter voor meter dichterbij kom. Bij het opgaan van de boulevard, met nog 500 meter richting finish, loopt Miquel even fout, waardoor ik vlak achter hem kom te lopen. Hij blijkt nog wat reserves te hebben, en finisht ten slotte toch nog een seconde of tien voor me. Miquel eindigt uiteindelijk als vijfde, ik als zesde.
Net als ik zegt hij harder te hebben gelopen dan hij eigenlijk van plan was. Ik heb zelf ook een paar minuten op een bankje nodig om weer bij m’n positieven te komen. Ik hoor dat Wim uiteindelijk twee minuten voor me zit, en dat vind ik meer dan acceptabel. Da's in ieder geval minder dan die drie minuten die ik eerder inschatte. Nu weet ik wel dat Wim ook nog lang niet scherp staat, maar gezien mijn laatste halfjaar en de wetenschap dat ik echt helemaal niets kon een tijdje geleden, ben ik hier tevreden mee.
Want wat voel je je toch goed, aan het eind van zo’n dag. Twee uur gefietst, 25 km gelopen waaronder 14 km zware wedstrijd: alle reden om mezelf des avonds culinair te verwennen.
Uitslag Westhoveloop, Domburg - zaterdag 17 januari 2009
1. Wim Nieuwkerk 48:042. Christophe de Ketelaere 48:41
3. Peter de Ketelaere 48:46
4. Ronnie Overgaauw 49:01
5. Miquel van Tongeren 50:06
6. Bert Flier 50:15
