Zaterdag 20 augustus stond ik, voor het eerst sinds 4 jaar, weer aan de start in Veenendaal. In triathlonland is deze wedstrijd een klassieker: in de wandelgangen wordt deze goed geregisseerde wedstrijd het NK niet-stayeren genoemd. Dit jaar werd in Veenendaal het NK Masters georganiseerd, wat als generale repetitie dient voor het NK Olympic Distance (met stayeren) in 2012.
Het startveld op de OD overall (de veteranen hadden een aparte startserie, en zij werden ook in de overall-uitslag opgenomen) is niet misselijk: NK offroad en meervoudig vice-NK Edo van der Meer, Cesar Beilo, NK hele triathlon Dirk Wijnalda, Erik Wolsing, de up-and-coming Diederik Scheltinga en triathlonreus Rick Nijhoving (bij wie zelfs ik me klein voel).
Het zwemparcours in Veenendaal ligt mij niet zo: het rondje van 500 meter heeft drie boeien. Ik houd niet van boeien, omdat ze me uit m'n ritme halen.
Na een rondje inzwemmen stel ik me rechts aan de start op. Je kan daar staan en een loopstart maken. Dat doet de concurrentie die deze wedstrijd ook goed kent, fantastisch. Vooral Erik Wolsing maakt een vliegende start en ik ben hem direct kwijt. Edo van der Meer start gewoon in het midden, zet zijn torpedo's aan en is binnen de kortste keren los van het veld. Mijn start is niet goed, en na de eerste boei zie ik 'mijn' groepje, met daarin Diederik Scheltinga en Cesar Beilo, op tien meter voor me. Ik heb niet de kracht om dat gat dicht te zwemmen. Aan het eind van het eerste rondje heb ik het lactaat van de start kunnen verwerken en schuif ik een groepje op. Dat voelt lekker, maar feit blijft dat ik de aansluiting met de mannen waar ik normaal gesproken bij zit, heb gemist.
Goed wisselen en hard starten op het fietsen dan maar. Als vijftiende, op 2.20 van Edo, kom ik uit het water. M'n wissel is redelijk, maar had tien seconden sneller gekund. M'n start met het fietsen is veelbelovend. Ik maak kostbare meters goed op een groepje met onder andere Rick Nijhoving dat een paar honderd meter voor mij uit rijdt. M'n hartslag zit tegen de max, en ik forceer de eerste twee kilometers. Als je goed bent, dan kan je dat en herstel je daarvan als je de aansluiting hebt gemaakt.
Als je niet goed genoeg bent, dan blaas je je op en wordt uiteindelijk het gat groter in plaats van kleiner. Tot mijn leedwezen moet ik bekennen dat ik vandaag niet goed genoeg ben. M'n fietsbenen van vorig jaar (die ik onbewust als referentie heb genomen in dit seizoen: niet doen!!) heb ik ook vandaag niet. Mijn initiele toenaderingspoging tot Nijhoving cum suis strandt na exact drie minuten. Typisch een geval van 'de geest is gewillig, maar het vlees is zwak'.
Daardoor heb ik een eerste ronde die niet alleen fysiek, maar ook mentaal zwaar is. Ik wil hard fietsen, maar ik kan het niet. Terwijl ik wel weet dat, ergens in de catacomben van m'n spieren, de macht er is. Alleen kom ik er maar niet bij dit jaar. Ergens in de tweede ronde komt Martijn Paalman me voorbij. Hij rijdt net iets harder van ik, en ik kan me aan hem optrekken op de reglementaire 10 meter van zijn achterwiel. Bij elk keerpunt zie ik dat de kop van de wedstrijd verder van me wegfietst. En niet zo zuinig ook. Edo rijdt snoeihard, en het duo Beilo/Scheltinga ramt volle bak achter de eenzame leider aan. Ik lig buiten de top-tien, en de geambieerde podiumplaats lijk ik nu al op m'n buik te kunnen schrijven. Mits er grote wonderen geschieden.
Edo van der Meer op kruissnelheid
Halverwege het fietsen komen Dirk Wijnalda en Cees Colijn aandenderen. Ik voel me inmiddels een beetje beter. Wanneer Dirk voorbij komt, probeer ik te volgen. Dat gaat precies 645 meter, maar dan komt Cees eroverheen op een snelheid die ik niet produceren. Langzaam maar zeker rijden ook zij van mij en Martijn Paalman weg. Qua fietsen zit ik vandaag in de hoek waar de klappen vallen. Ik heb het te accepteren.
Wonder boven wonder vind ik in de laatste fietsronde ergens een extra voorraadje energie, waardoor ik de schade van de laatste fietskilometers wat kan beperken. Als dertiende stap ik van de fiets, op ruim 5 (!!) minuten achterstand op Edo van der Meer. Hij heeft, in z'n eentje, zijn voorsprong van het zwemmen verdedigd op de als een brommer fietsende Cesar Beilo. Diederik Scheltinga komt samen met Cesar van de fiets en doet het vandaag dus ook fantastisch. Het podium is buiten mijn bereik, maar binnen schootsafstand loopt een hele rits atleten die ik met een goed looponderdeel zou moeten kunnen terughalen.
Als dertiende trek ik mijn loopschoenen aan. Al in de eerste honderd meter merk ik dat ik vandaag loop als een zonnetje. My time to shine. 't Is erg prettig om het gevoel van aangeschoten wild, dat ik had op het fietsen, te kunnen inwisselen voor het gevoel van jager te zijn. Al vanaf mijn allereerste kwart heb ik hard kunnen lopen, ook al kom ik helemaal kapot van de fiets. Het gevoel van bovenbenen die over je knieschijven zakken aan het begin van het lopen heb ik nooit gekend. Dat is een talent dat de Schepper mij heeft gegeven. De eerste drie kilometer start ik enthousiast, en stoom op naar plaats zes.
Voor me uit loopt Rick Nijhoving. Hij heeft startnummer vijf en loopt ook op precies die plek. Mijn zelfgetime verschil tijdens het laatste fietskeerpunt op hem was 1.20. Na krap twaalf minuten lopen is dat gat op honderd meter na gedicht.
Dat laatste gaatje kost me net zoveel moeite als de eerste minuut: blijkbaar ben ik toch wat te hard gestart. Krap twee kilometer later heb ik Rick dan toch te pakken, en ik moet het een stapje rustiger doen. Anders is het lopen niet meer lekker;) Meer dan plek vijf zit er niet in, zie ik bij het keerpunt op twee kilometer van de finish. Dirk Wijnalda loopt een krappe minuut voor me, en ook hij stapt stevig door.
Wanneer na de finish de balans wordt opgemaakt, blijk ik, met de snelste looptijd van de dag, als vijfde overall (inclusief de NK Masters-serie) te zijn geeindigd.
Volgend jaar hoop ik trouwens ook toe te treden tot de Masters. Ik kan het me nauwelijks voorstellen, want het lijkt nog maar pas geleden dat ik in Veenendaal (Anno Domini 1991?!) deelnam aan m'n eerste NK triathlon. Dat was in Veenendaal, en ik was toen junior. Time flies.
Uitslag OD triathlon Veenendaal, zaterdag 20 augustus
1. Edo van der Meer 1:48:55
2. Diederik Scheltinga 1:51:04
3. Cesar Beilo 1:53:04
4. Dirk Wijnalda 1:54:05
5. Bert Flier 1:54:37
6. Rob Barel (1e Master) 1:55:13
7. Rick Nijhoving 1:55:31
8. Cees Colijn 1:55:50
9. Frans van Heteren (2e Master) 1:56:00
10. Terrence Olaria 1:57:08
